Oxytocine

is een hormoon en een neurotransmitter.
Het is net als Vasopressine een cyclisch nonapeptide geproduceerd in de hypothalamus.
Het wordt vervolgens getransporteerd naar en opgeslagen in Herringlichaampjes bij
axon-uiteinden in de neurohypofyse en kan hier worden afgegeven.

Oxytocine heeft een aantal functies, waaronder contractie van glad spierweefsel
(bijvoorbeeld de baarmoeder), en het regelen van de toeschietreflex bij borstvoeding.
In de hersenen lijkt oxytocine een belangrijke rol te spelen bij het verbinden van
sociale contacten met gevoelens van plezier.
Het speelt een centrale rol bij moederbinding, vriendschappen en romantische interacties,
evenals bij seksualiteit.
Ook bij het verrichten van zorgtaken wordt er meer oxytocine aangemaakt.

Oxytocine komt bij zowel vrouwen als mannenvoor en speelt een rol gedurende het hele leven.
En niet zomaar een rol, maar een zeer belangrijke rol.
Oxytocine vormt de centrale schakel in het systeem van “rust en verbondenheid”
Als volwassenen ervaren we de helende effecten van oxytocine wanneer we genieten
van lekker eten of een massage of een intiem samenzijn met onze partner.
Oxytocine heeft een angstverminderend effect.
Het is een stof die vriendelijkheid en zorgzaamheid genereert.
Ook stimuleert oxytocine seksueel gedrag.
Er zijn sterke aanwijzingen dat oxytocine een positief effect heeft op wat we het
“sociale geheugen” noemen.
Het heeft effect op de bloeddruk, de lichaamstemperatuur, de spijsvertering, de regulatie van de vochtbalans, groei en genezing van wonden, e.t.c.

Is het wijdverbreide gebruik van synthetische oxytocine (syntocinon)zonder risico’s?
Nee, dat is het niet. Bij tal van kinderen waarbij de geboorte met synthetische oxytocine is
opgewekt hebben we een “oxytocine blokkade” kunnen vaststellen.
Dit is goed te verhelpen, maar wanneer het niet wordt aangepakt blijft deze blokkade
een leven lang “storen”.

Ook in de medisch/wetenschappelijke wereld worden kritische vragen gesteld bij het gebruik
van syntetische oxytocine, o.a. door Dr. Michel Odent en Dr. Gregory Saba.
Deze laatste heeft een bijzondere hypothese over de gevolgen van synthetische oxytocine gebruik
op de baby. Het is bekend dat alle hormonen, en dus ook oxytocine, werken door aan te hechten
aan een specifieke receptor, in dit geval de oxytocine-receptor.
Deze receptoren kunnen een verschillende mate van gevoeligheid hebben voor het hormoon.
De Medische wetenschappen achten het kunstmatig toedienen van het aanvankelijk natuurlijk
verkregen oxytocine (pitruitrine) en nu de synthetische oxytocine, voor, tijdens en na de bevallingen
al generaties ongevaarlijk, zonder dat langdurige effecten zijn onderzocht.
(Clark, Simpson, Knox & Garite, 2009; Viero, et al.2010)

Bewezen is dat het toedienen van synthetische oxytocine aan de moeder tijdens de bevalling
directe negatieve invloed heeft op het sociale gedrag (zoekgedrag) van haar nieuwgeborene na de
bevalling.(Olza Fernandez et al.,2012).
Mogelijk treedt bij een percentage van de kinderen die blootgesteld worden aan extra oxytocine
een blokkade op van het feedbacksysteem met lange-termijn effecten.

Behandeling:
Behandelprotocol gebaseerd op ervaring en de manier om Oxytocine ongevoeligheid (receptoren)
te resetten. Het resultaat is blijvend. Er zijn geen nadelige gevolgen van de behandeling.
Behandeling starten vanaf 6 mnd. na bevalling, bij mogelijke gevolgen
(oxytocine blokkade, ongevoeligheid) door chemische weeenopwekker oxytocine.
Er worden 4 verschillende homeopatische potenties gebruikt om de blokkade bij de patient
(de baby, het kind of de inmiddels volwassene), veroorzaakt door de toxische substanties
(chemische oxitocine), te ontdoen.